چالش نگهداری واکسن‌ کرونا در دمای بسیار پایین حل می‌شود؟

منبع :  سلامت نیوز دسته بندی : سلامت و تغذیه کد خبر : 14469 2 سال قبل 435
سلامت نیوز: محققان به تازگی نشان دادند با ترفندی می توان نانوذرات لیپیدی را در دمای اتاق تا دو ماه پایدار نگه داشت، با این کار احتمالا برخی واکسن های ضدکرونایی که در آن ها از این نانوذرات استفاده شده، در دمای اتاق قابل نگهداری خواهند بود. به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا، تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه تگزاس در دالاس می تواند به حل یک چالش اساسی در توسعه برخی واکسن های ضدکرونا در سراسر جهان کمک کند، نیاز به نگهداری واکسن در دماهای بسیار پایین در حین حمل و نقل و ذخیره سازی از چالش های مهم دسته ای از واکسن های ضدکرونای فعلی است. به گزارش ستادویژه توسعه فناوری نانو،به تازگی محققان یک روش جدید و ارزان قیمت ارائه کرده اند که با استفاده از آن می توان اسکلت های بلوری را در اطراف لیپوزوم های ظریف و سایر نانوذرات لیپیدی ایجاد کرد و آن ها را برای مدت طولانی، حدود دو ماه در دمای اتاق نگهداری کرد. در واکسن های شرکت های مودرنا و فایزر از نانوذرات لیپیدی استفاده شده است که برای محافظت و تحویل RNA پیام رسان تولیدکننده پاسخ ایمنی از آن ها استفاده می شود. جرمیا گاسناسمیت از محققان این پروژه گفت: هزینه نگهداری در دمای بسیار سرد این واکسن ها از زمان تولید تا زمان تحویل چالشی بزرگ است که باید رفع شود. اگرچه نانوذرات لیپیدی خاص مورد استفاده در واکسن های ضدکرونا فعلی را در این کار مورد استفاده قرار دادیم، یافته های ما گامی در جهت تثبیت یک ذره نانو لیپیدی به روشی که قبلاً هرگز انجام نشده ، است. حوزه تخصصی گاسناسمیت مواد زیستی و چارچوب های آلی فلزی است، در حالی که تمرکز تحقیقاتی ملونی، همکار گاسناسیمیت، بر پروتئین های انتقال دهنده غشایی است. این پروتئین ها در غشای سلولی قرار دارند و برای انتقال چندین مولکول کوچک از جمله یون ها و فلزات کمیاب به داخل و خارج سلول ها اهمیت دارند. گاسناسمیت افزود: نانوذرات لیپید و لیپوزوم ها از نظر ساختار مشابه هستند و هیچ یک از نظر ترمودینامیکی در دمای اتاق پایدار نیستند. ساختارهای چربی می توانند ذوب شده یا تجمع یابند و پروتئین های غشایی یا محموله های خود را در معرض تخریب قرار دهند. محققان برای ارائه یک روش برای ایجاد ثبات در این نوع سیستم لیپیدی با هم وارد همکاری شدند. آن ها لیپوزوم ها را با ترکیبی از دو ماده شیمیایی ارزان قیمت، استات روی و متیل آمیدازول، در یک محلول بافر مخلوط کردند، بعد از گذشت در حدود یک دقیقه، یک ماتریس بلوری در اطراف لیپوزوم های منفرد شکل گرفت. گاسنسمیت گفت: لیپیدها به اندازه کافی روی برهم کنش دارند و این موجب می شود تا یک ساختار اولیه روی-متیل آمیدازول ایجاد شود. این ساختار در اطراف کره لیپید رشد کرده و مانند اسکلت بیرونی به طور کامل آن را می پوشاند، این فرآیند شبیه به بیومینراسیون است، اتفاقی که موجب می شود تا پوسته ها در اطراف بدن سخت پوستان تشکیل شود. گاسناسمیت اظهار داشت: این پوسته درصورت مواجهه با چیزی که جذب روی شود، حل خواهد شد، بنابراین، برای آزادسازی از یک عامل کلات روی به نام EDTA (اسید اتیلن دی آمین تترا استیک) استفاده کردیم که یک افزودنی غذایی و دارویی رایج و ارزان است.
مشاهده این خبر در سایت مرجع