تفریح؛ شاید وقتی دیگر

منبع :  سلامت نیوز دسته بندی : سلامت و تغذیه کد خبر : 16730 3 سال قبل 299
سلامت نیوز: چه بخواهیم چه نخواهیم ویروسی در جهان اشاعه پیدا کرده که شکل زندگی اجتماعی ما را تغییر داده. اگر بتوانیم همسو با تغییراتی که کرونا به وجود آورده سبک زندگی خود را کمی تغییر دهیم ضرر نکرده ایم، هر چند همه خسته و فرسوده ایم. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه ایران نوشت: امروز سومین روزی است که رعنا در خانه ابدی اش در دل خاک خفته. جوانی که به خاطر کرونا جانش را از دست داد. بگذارید قصه اش را از اول برایتان تعریف کنم. رعنا از آنهایی بود که شما هم دوروبر خودتان حتماً نمونه اش را دیده اید. آنهایی که می گویند ای بابا کرونا کجا بود؟ آنهایی که می گویند کرونا هم یک بیماری ساده است و حاضر نیستند در رفتارهایشان در برابر ویروسی که نزدیک به ۱۵ماه است زندگی اجتماعی ما را عوض کرده، تغییری نشان دهند. رعنا دی ماه سال گذشته به خانه بخت رفت، بهترین جهیزیه را برای خودش خرید و خانه اش را به زیباترین شکل ممکن دکور کرد. زیر بار نمی رفت مراسم عروسی نگیرد. همه قسمش دادند که رعنا خطرناک است بگذار این دوره بگذرد، تحمل کن، تو هم عروسی می گیری. رعنا به سختی این مسأله را پذیرفت اما منتظر بود تا پیک کرونا هر چه زودتر تمام شود و بتواند جشن عروسی اش را برگزار کند. برای همین هم لباس عروسی را سفارش داد و به خانواده اش گفت حالا که نگذاشتید من جشن عروسی بگیرم می خواهم برای شوهرم تولد بگیرم. باز از همه اصرار بود و از رعنا انکار. انگار با همه لج کرده بود. نمی توانست قبول کند همان ابتدای زندگی مشترکش از مهمانی رفتن و مهمانی گرفتن محروم شده. خلاصه یک تولد سی نفره ترتیب داد؛ نتیجه مهمانی فاجعه بار بود. تقریباً بیشتر مهمان ها کرونا گرفتند اما کسی جانش را از دست نداد جز خود رعنا. حالا لباس عروسی اش روی تخت خانه خواهرش مانده چون رعنا لباس را آنجا پنهان کرده بود تا قبل از پوشیدن، شوهرش آن را نبیند. حالا مادر و خواهر رعنا زار می زنند، می گویند رعنا نمی توانست قبول کند که باید در زندگی اش تغییری دهد. باید قبول می کرد یک مدت مهمانی دادن و مهمانی رفتن خطرناک است اما قبول نکرد که نکرد. آنها می گویند برای این که این تغییرات را نپذیرد اساساً منکر کرونا می شد. این داستان تلخ کاملاً واقعی و امروز روز سوم مرگ رعناست. نمی دانم شما چقدر با تغییرات کنار آمده و چقدر حاضر شده اید لااقل الگوی تفریح تان را تغییر دهید؟ مثلاً اگر قبلاً وقتی دلتان می گرفت دست دوست تان، خواهرتان یا همسرتان را می گرفتید و به رستوران و کافه می رفتید اما این روزها که می دانید این مکان ها جزو خطرناک ترین جاهای شیوع این ویروس هستند چه می کنید؟ شما هم مثل نازنین و دختر پنج ساله اش پذیرفته اید که فعلاً برخی چیزها عوض شده و باید جور دیگری تفریح کنید؟ من و دختر پنج ساله ام غروب ها که هوا خنک تر می شود زیرانداز و وسایل پیک نیک برمی داریم و به پارک های کوچک می رویم. هر محله تعدادی از این پارک ها دارد که اغلب هم خلوت و حسابی دنج هستند. می رویم کمی هوا عوض می کنیم و برمی گردیم. قبلاً اصلاً مدل تفریح کردن مان این جوری نبود. به پارک های شلوغ می رفتیم و نازنین را تشویق می کردم با بچه های دیگر بازی کند. خودم هم با بقیه پدر و مادرها همکلام می شدم. مهمانی و رفت وآمد خانوادگی هم که سر جای خودش. رستوران رفتن هم سر جای خودش. اما دیدیم چاره ای نداریم، باید تغییر کنیم. ملوک خانم و همسرش در یکی از میدان های نارمک زندگی می کنند. آنها هم می گویند تا قبل از کرونا اصلاً طور دیگری زندگی می کردند و دلخوشی شان مهمانی دادن و مهمانی رفتن - بخصوص رفت و آمد با بچه هایشان - بود. اما از زمان شیوع کرونا تنها کاری که می کنند ماسک می زنند و در همین میدان فسقلی با فاصله می نشینند و با همسن و سالان شان اختلاط می کنند، آن هم نه در هر ساعتی از روز که بیشتر شب ها و زمانی که میدان خلوت است: بچه ها می گویند تا واکسن نزده اید با همین ویدئو و تلفن صحبت کنیم. دلمان توی خانه می گیرد اما می گوییم چاره ای نداریم برای دل بچه ها هم که شده حرف گوش می کنیم. دکتر امیرحسین جلالی ندوشن، روانپزشک و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، این ماجرا را این گونه تحلیل می کند: ما انسان ها به طور معمول در بین گونه های مختلف جانوری از توانمندی انعطاف پذیری شناختی برخورداریم. انعطاف پذیری به ما این توان را می دهد که رفتارمان را با توجه به محیط تغییر یابنده، تغییر دهیم و این طبیعتاً کمک می کند بتوانیم رفتار سازگارانه تری داشته باشیم. اگر این ویژگی نبود در هر محیطی و هر وضعیت و تغییری و در پاسخ به هر وضعیت تغییر یابنده ای همان گونه رفتار می کردیم که قبلاً رفتار می کردیم. همین موضوع باعث می شود در فصول مختلف سال، متفاوت لباس بپوشیم یا رفتار اجتماعی خود را بسته به محیطی که در آن قرار داریم، تغییر دهیم. انتظار می رود آدم ها در برابر موقعیتی که سلامت شان را به خطر می اندازد هم دست به تغییراتی بزنند. اما به گفته این استاد دانشگاه از طرفی همه انسان ها هم در این ویژگی یعنی انعطاف پذیری شناختی یکسان نیستند: هر قدر لپ پیشانی مغز و قسمت های جلویی مغز بهتر کار کنند، طبیعتاً تفکر انتقادی و بینش و قضاوت در ما بهتر عمل می کند. اما در گروهی از انسان ها این توانایی شاید آن طور که انتظار داریم عمل نکند و در نتیجه مجموعه این ویژگی ها به شکل کاهش یافته ای وجود داشته باشد. او تأکید می کند: در عین حال که برخی این ویژگی را دارند و آدم ها ممکن است به نوعی در برابر تغییر مقاومت داشته باشند و مثلاً درباره کرونا دستورالعمل های بهداشتی را رعایت نکنند اما همین رعایت نکردن را می توان به شیوه دیگری هم دید؛ این که نظام نامناسب اطلاع رسانی و آموزش در بحران بویژه در بحرانی مثل کووید-۱۹ به عدم یکدستی در صداهایی که درباره کرونا به جامعه پیام می دهند و از همان ابتدا مورد تأکید متخصصان علوم ارتباطات بوده هم برمی گردد که همه اینها به شکل شبکه ای و مویرگی به کل سیستم بهداشت انتقال پیدا کرده و باعث شده با گذشت زمان جامعه هم فرسوده شود و کمتر به دستورالعمل ها توجه کند. مثالش هم این که مثلاً ما می دانیم رستوران ها و کافه ها جزو آلوده ترین مناطق هستند یا جای مشابهی که تجمع افراد بالاست اما خیلی ها در این اماکن همچنان بدون ماسک کنار هم می نشینند. کارکنان زیادی آنجا کار می کنند که همه اینها احتمال آلودگی را افزایش می دهد. ما در تعطیلی و بعد بازگشایی بهار دیدیم که اقبال مثل گذشته نبود اما امسال اثرش کمتر شده و خیلی ها بی محابا به رستوران و کافه می روند. پس باید داستان فرسایشی شدن کرونا، خستگی عمومی و اصولاً این که برای این موضوع فکری نشده و البته به نظام نامشخص سیستم واکسیناسیون هم اشاره کرد. مسائلی که موجب شده این بحران برای برخی افراد به یک بحران حل نشدنی تبدیل شود و نوعی بی مبالاتی عمومی به وجود بیاورد. پس در تحلیل این موضوع تنها نباید دلیل را عدم تغییر عادات دانست و حتماً باید نقش عواملی مثل فرسودگی و خستگی اجتماعی را هم لحاظ کرد. چه بخواهیم چه نخواهیم ویروسی در جهان اشاعه پیدا کرده که شکل زندگی اجتماعی ما را تغییر داده. اگر بتوانیم همسو با تغییراتی که کرونا به وجود آورده سبک زندگی خود را کمی تغییر دهیم ضرر نکرده ایم، هر چند همه خسته و فرسوده ایم.
مشاهده این خبر در سایت مرجع