الگوی تعامل پایدار سیاست و میراث فرهنگی در توسعه گردشگری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
میراث فرهنگی ازجمله مهم‌ترین منابع گردشگری است که امروزه در سرتاسر دنیا توسط گردشگران فرهنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این منبع گردشگری برای کمک به توسعه گردشگری فرهنگی، نیاز به تعامل با بخش‌های بسیاری دارد. یکی از این بخش‌ها که برای موفقیت گردشگری فرهنگی نیاز به تعامل بالایی با میراث فرهنگی دارد، عرصه سیاست است. از این منظر، این مقاله در نظر دارد به‌منظور توسعه گردشگری فرهنگی در کشور، به بررسی تعامل بین سیاست و میراث فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران بپردازد و عواملی را که می‌توانند منجر به تعامل بهینه این دو مؤلفه شوند، با بهره بردن از مصاحبه با خبرگان و کمک گرفتن از اسناد و مدارک مرتبط، استفاده از روش تحلیل مضمون و درنهایت تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA به‌صورت یک الگو استخراج کند. نتایج حاصل این تحقیق، نشان می‌دهند که عوامل تعامل ساز را می‌توان در قالب دو مقوله حوزه سازمانی میراث فرهنگی و حوزه فراسازمانی میراث فرهنگی طبقه‌بندی کرد. حوزه سازمانی شامل دو بعد تفسیر میراث و بعد بهبود سازمانی و حوزه فراسازمانی شامل سه بعد ایدئولوژی محور، بعد سیاست محور و بعد فرهنگ محور می‌شود