بررسی تحلیلی سند راهبردی توسعه گردشگری : تطبیق با اسناد بالادستی و نظرات خبرگان

اسناد بالادستی به عنوان راهنما و جهت‌دهنده اقدامات آتی سیاستگذارانه مورد استفاده و توجه هستند. سندراهبردی توسعه گردشگری ایران که در شهریور ۱۳۹۹ در راستای قانون برنامه ششم توسعه کشور تدوین شد، یکی از مهمترین اقدامات در جهت توسعه صنعت گردشگری کشور محسوب می‌شود. این مطالعه که با روش کیفی از نوع کاربردی است با استفاده از نمونه-گیری گلوله‌برفی و دستیابی به اشباع نظری به دنبال پاسخ به این سؤال است که این سند چه میزان با اسناد بالادستی دارای تطابق است و از نظر محتوایی چه کیفیتی دارد. مطالعه نشان داد که بیش از چهل درصد از اهداف تعریف شده در اسناد بالادستی در این سند نیز مورد توجه قرار گرفته است، اما سند نتوانسته نقش انسجام‌دهنده و همگرا‌کننده‌ای ایفا کنند. بنابراین، نامشخص‌بودن محورها و اولویتهای توسعه گردشگری، چیدمان ناصحیح ذینفعان و بی‌هدفی در قبال گردشگری داخلی و خروجی به قوت خود باقی است. اهداف و آرمانهای تعریف شده سند نشان می‌دهد که گزاره‌های همواره صحیح و مطلوب صنعت گردشگری در این سند وجود دارد و بسترها و نیازهای گردشگری ایران مورد توجه قرار ندارد. هر چند سند حاضر با تأکید بر بخش خصوصی، توجه به ارزش‌ها و فرهنگ جامعه و توجه به جوانان و زنان گام‌های مثبتی در راستای عدالت محوری برداشته است اما کلیت قابل اتکا و منسجمی برای واقعیت گردشگری ایران مهیا نکرده است. «گردشگری مطلوب ج.ا.ا» مفهومی است که تا به حال مورد توجه نبوده و برای همگرایی برنامه‌های آتی گردشگری با اسناد بالادست و رفع مشکلات سند حاضر به عنوان سندی بالادست لازم به