تحلیل ارزشمندی و چرخه زیست میراث گردشگری شهرستان شوش دانیال (ع)
شهرستان شوش دانیال(ع) بهعنوان یکی از مناطق برخوردار از جاذبههای گردشگری متعدد دارای پتانسیل مطلوب برنامهریزی و توسعه گردشگری است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تحلیل ارزشمندی میراث گردشگری این منطقه بااستفادهاز روش اصلاحشده پرییرا و ارزیابی چرخه زیست آنها ازطریق مدل باتلر و شاخص رنجش داکسی است. برای تحلیل ارزشمندی پرسشنامهای بر مبنای گویههای مدل اصلاحشده پرییرا تدوین و در سطح نخست معیار علمی در قالب توانمندیهای ذاتی-اکتسابی (حداکثر امتیاز 5/5) و تکمیلی (حداکثر امتیاز 5/4) و معیار مدیریت در قالب توانمندیهای بهرهوری (حداکثر امتیاز 7) و حفاظت (حداکثر امتیاز 3) ارزیابی شد. چرخه زیست محوطههای گردشگری ازطریق مدل باتلر طی مراحل اکتشاف، مشارکت، رشد، بلوغ و رکود، و واکنش رفتاری جوامع انسانی براساس شاخص رنجش داکسی طی موارد علاقهمندی، بیتفاوتی، رنجش و خصومت بررسی گردید. نتایج نشان داد محوطههای حرم دانیال نبی (ع) (35/63 درصد، بلوغ و علاقهمندی)، منطقه حفاظت شده کرخه (7/60 درصد، اکتشاف و علاقهمندی)، قلعه شوش (5/60 درصد، رشد و علاقهمندی)، چغازنبیل (95/57 درصد، رشد و علاقهمندی)، تپههای باستانی شوش (9/57 درصد، رشد و بیتفاوتی) و آرامگاه دعبل خزاعی (56 درصد، مشارکت و علاقهمندی) رتبه 1 تا 6 توسعه گردشگری را به خود اختصاص دادهاند. در مقابل تپههای باستانی هفت تپه (65/45 درصد، اکتشاف و بیتفاوتی) و منطقه جنگی فتح المبین (15/44 درصد، بلوغ و بیتفاوتی) به دلیل اینکه امتیاز آنها زیر متوسط (50 درصد) است نیاز به تقویت نقاط قوت و فرصت و رفع نقاط ضعف و تهدیدهای احتمالی دارد. این رتبهها نشاندهنده اهمیت و بهرهوری متناسب با پتاسیل این محوطههای گردشگری است.