طراحی مدل توسعه صنعت گردشگری ایران با رویکرد توسعه پایدار
هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توسعه صنعت گردشگری ایران با رویکرد توسعه پایدار می باشد. جامعه آماری در پژوهش کیفی، شامل خبرگان و متخصصین در سازمان گردشگری و در پژوهش کمی، کارکنان ستادی سازمانهای گردشگری در تهران و استان مازندران میباشد. روش نمونهگیری در بخش مطالعه کیفی هدفمند و در بخش کمی تصادفی طبقه ای میباشد. روش جمعآوری اطلاعات در این تحقیق مبتنی بر مطالعات کتابخانهای، مرور متون، ادبیات مربوطه و میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات به شیوه مصاحبه و پرسشنامه است. برای انتخاب مصاحبه شوندگان از نمونهگیری غیراحتمالی هدفمند استفاده شده و طی آن تلاش شد خبرگان علاوه بر دانش نظری، تجربه عملی نیز داشته باشند. رواسازی مقیاس اندازهگیری بر پایه "وابسته به محتوا" و "وابسته به سازه" بررسی و پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ ارزیابی میشود. در این پژوهش جهت تبیین روابط ساختاری عوامل توسعه صنعت گردشگری ایران با رویکرد توسعه پایدار از تکنیک دیمتل، از آزمون دالالا استفاده شده است. نتایج مقاله نشان میدهد که براساس تکنیک دالالا مهمترین مولفه از دید خبرگان شاخص رقابتپذیری میباشد و نیز براساس تکنیک معادلات ساختاری مشخص شد که تمام عوامل شناسایی شده تاثیر معناداری بر توسعه صنعت گردشگری دارند و در نهایت مدل نهایی ارائه شد.