کاربرد تکنیک بهترین-بدترین در رتبه بندی مولفه های شاخص جهانی رقابت پذیری

برای سنجش توان رقابت‌پذیری مقصد‌های گردشگری، مدل‌های مختلفی وجود دارد. یکی از متداول‌ترین آن‌ها مدل ارائه شده توسط مجمع جهانی اقتصاد است. روش رتبه‌بندی در مجمع جهانی یک روش میانگین‌گیری ساده فاقد وزن است. لذا با وزن‌دهی ابعاد، می‌توان مدل فوق را بهینه کرد و به جایگاه بهتری در این رتبه‌بندی دست یافت. هدف از پژوهش پیش رو وزن‌دهی و رتبه بندی شاخص‌های رقابت‌پذیری گردشگری با استفاده از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره است. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به دلیل استفاده از پرسشنامه جهت گردآوری برخی از داده‌ها در حوزه تحقیقات پیمایشی قرار می‌گیرد.جهت سنجش اهمیت گویه‌ها از پرسشنامه استاندارد و نظرات 8 نفر از خبرگان آگاه در عرصه گردشگری استفاده شد و از طریق نرم افزار گمز اهمیت هر گویه مشخص گردید. در نهایت نتایج پژوهش به رتبه‌بندی معیارهای اولویت‌دهی به گردشگری، بهداشت و سلامت، زیرساخت حمل‌و‌نقل هوائی، امنیت و ایمنی، گشودگی بین‌المللی، زیرساخت خدمات گردشگری، پایداری محیطی، منابع انسانی و بازار کار، آمادگی در حوزه فناوری اطلاعات، محیط کسب‌وکار، رقابت‌پذیری قیمتی، منابع طبیعی، زیرساخت حمل‌ونقل زمینی و بنادر و منابع فرهنگی و تجاری به ترتیب به‌عنوان مهم‌ترین معیارها و 87 زیرمعیار منجر شد.