هدر رفت سالانه 35‌درصد محصولات کشاورزی کشور

سلامت نیوز: وقتی شاهد گرانی های روز افزون مواد غذایی و محصولات کشاورزی هستیم که مایحتاج مردم روی دست تولیدکننده و کشاورز مانده است. مسوولان از فساد 250 هزار تن سیب و مرکبات در انبارها خبر می دهند که تا چند ماه پیش به قیمت های نجومی به مردم فروخته می شد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه صبح نو ،اگر چه مسوولان، دلالان و محتکران را عامل این فساد می دانند اما باید خود دولت را در این مسأله مقصر دانست. دکتر سیدرضا نورانی کارشناس برجسته اقتصادی کشاورزی و رییس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی تصمیمات یک شبه مسوولان در حوزه کشاورزی و تولید را دلیل این نابسامانی ها بیان می کند و از دورریز 35درصد محصولات کشاورزی و جای خالی برنامه ریزی ها سخن می گوید.محتکران و دلالانی که هزاران تن میوه را به امید گرانفروشی و به دست آوردن پول فراوان نگه داشته بودند حالا مجبور هستند میوه های فاسد شده را از انبارها بیرون بکشند و دور بریزند. البته این موضوع مسأله تازه ای نیست. در گذشته نیز از این خبرها فراوان بود که علاوه بر آشفتگی بازار و بالارفتن قیمت ها و تنگ شدن سفره مردم باعث از بین رفتن سرمایه آب، خاک، سرمایه انسانی و فشار بر اقتصاد کشور می شود. اما سوال اینجاست که این مسائل چقدر به بخش کشاورزی آسیب وارد می کند و بیشتر اهمال کاری ها در کجا صورت گرفته است؟صنعت کشاورزی در کشور سالانه 120میلیون تن تولید دارد. این میزان تولید با هدایت درست می تواند به توسعه صادرات محصولات کشاورزی کمک کند. همچنین قیمت های عادلانه برای بازار داخل را به همراه داشته باشد. رحمت الله نوروزی نماینده مجلس و عضو کمیسیون کشاورزی به صبح نو ظرفیت های کشاورزی کشور را بسیار توانمند بیان کرد و گفت: وزارت جهاد کشاورزی و وزارت صمت باید در موضوع تولید مواد غذایی و کشاورزی وارد شوند. برنامه ریزی نظارت و سیاست گذاری باید توسط این وزارتخانه ها انجام گیرد. باید از همه پتانسیل ها در توسعه کشاورزی استفاده شود. کشورما ظرفیت های بسیاری در تولید مواد غذایی و کشاورزی دارد. اما برنامه ریزی و سیاست درستی در این زمینه وجود ندارند. متاسفانه شاهد اهمال کاری ها ی بسیاری در این زمینه هستیم. این نماینده مجلس می گوید: ما باید از تولید حمایت کنیم. نمی شود کشاورز و تولید کننده با این هزینه های بسیار سنگین محصولی را تولید کند و آن محصول به دست مصرف کننده نرسد. بعد هم محصولات روی دست کشاورز بماند و مجبور به دور ریختن آن شویم. روندی که شاهدش هستیم نشانگر نبود برنامه ریزی هاست. بارها در جلسات مختلف درباره اینکه باید برای هر استان سیاست راهبردی اختصاصی داشته باشیم با مسوولان مربوطه صحبت کرده ایم و راهکار داده ایم. اگر برنامه ریزی شده تولید را انجام دهیم و بازار مصرف مان را شناسایی کنیم دست دلال ها هم کوتاه می شود. در 10 سال اخیر حضرت آقا حمایت از تولید را مطرح کرده اند ولی دولتمردان چقدر به این صحبت ها توجه کرده اند؟ پاسخ به این سوال را باید با تأسف و شرمندگی بدهیم. مسوولان اعتقادی به نظر کارشناسی ندارند نورانی، کارشناس برجسته اقتصاد کشاورزی هم در ادامه اظهار کرد: بحث ضایعات محصولات غذایی در بخش کشاورزی مسأله تازه ای نیست ولی تاکنون مسوولان برنامه خاصی را در این زمینه دنبال نکرده اند. وی افزود: سالانه 35 درصد محصولات کشاورزی را هدر می دهیم و دور می ریزیم. متاسفانه مسوولان هیچ برنامه ای مدون و اصولی برای این میزان دورریز ندارند تا جلوی این میزان ضایعات را بگیرند. ما سالانه بیش از 120میلیون تن محصولات غذایی و کشاورزی تولید می کنیم که این میزان دورریز میلیاردها تومان سرمایه است. راه حل های هدایت این میزان هم مشخص است. باید از ظرفیت های بخش خصوصی استفاده کنیم. این مقدار را می توانیم به سمت صادرات ببریم که می تواند ارزآوری و اشتغال زایی برای مان داشته باشد. حتی می توانیم به شکلی برنامه ریزی کنیم که مردم مجبور به خرید محصولات کشاورزی به قیمت گران نباشد و این سرمایه عظیم ملی در داخل صرف شود. این کارشناس اقتصادی عنوان کرد: متاسفانه در بخش سیاست گذاری های مان شاهد تصمیمات یک روزه و یک شبه هستیم. حتی بسیاری از تصمیمات در اتاق های دربسته گرفته می شود. این موضوع آسیب جدی به بخش های مختلف وارد و ایجاد مانع می کند. وقتی مقام معظم رهبری درباره حمایت تولید صحبت می کنند و می گویند باید از تولید پشتیبانی کرد و موانع را برای آن برداشت؛ بنابراین دولت نباید دخالت کند. دولت به جای دخالت بی مورد باید بستر را برای بخش خصوصی باز کند که صدها سال در زمینه های تولید تجربه دارد. به طور مثال دولت در دی و بهمن ماه سال قبل تصمیم گرفت تا بخشی از پرتقال های کشاورزان را خریداری کند و در عید با قیمت مناسب به دست مصرف کننده برسد. البته هدف این برنامه ریزی حمایت از تولید کننده هم بود. ولی در عمل چیزی دیده نشد و مصرف کننده از این تصمیم استقبال نکرد، اکنون بخشی از این ذخیره سازی هدر می رود. نهادی هم در این رابطه پاسخگو نیست. چون همیشه در حال آزمون و خطا هستیم. هرسال دولت بخشی از سرمایه ملی را اینگونه هدر می دهد. دست آخر نه مصرف کننده راضی است و نه تولید کننده به کارش دلگرم می شود. مسیر اشتباهی است. بارها هم این را مطرح کردیم ولی متاسفانه مسوولان مربوطه کار خودشان را می کنند و هیچ اعتقادی به نظر کارشناسی ندارند. وقتی هم به موفقیت پیدا نمی کنند انگشت اتهام را به سمت صادرات می گیرند و ممنوعش می کنند. وقتی تولید به شوخی و بازی گرفته می شود بدون شک صنعت کشاورزی قدرتی بزرگ دارد که می تواند چرخ اقتصاد کشور به حرکت درآورد. رییس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در این باره بیان کرد: سازمان بین المللی مواد غذایی بارها اعلام کرده است که کشور جمهوری اسلامی ایران می تواند علاوه بر تأمین محصولات غذایی کشورش، موادغذایی کلیه کشورهای حاشیه خلیج فارس تأمین کند. اما تا دل تان بخواهد در زمینه صادرات محصولات کشاورزی مشکل داریم. مشکل صادرات بخش کشاورزی تصمیم گیری های یک شبه مسوولان است. این ها همه بر صادرات و روند تولید کشور تأثیر می گذارد. کشورهای همسایه و خارجی نمی توانند برای واردات محصولات کشاورزی به کشورشان برنامه ریزی های بلند مدت داشته باشند. شب عید یک دفعه صادرات پرتقال و سیب را متوقف و محدود کردند. اکنون باید محصولات کشاورزی را دور بریزیم. وی گفت: به صراحت می گویم تحریم هیچ تأثیر بر کشاورزی و تولید مواد غذایی کشور ندارد. کشور ما همه چیز برای تولید در بخش کشاورزی و محصولات غذایی را دارد. مدیری داریم که فقط به واردات اعتقاد دارد. مگر می شود که کشوری که تولید کننده مرغ باشد و دانه مرغ را نداشته باشد و محبور شود دانه مرغش را از کشور دیگر بیاورد. اینکه می گویند گوشت نداریم هم حرف بیهوده ای است. کشوری که صاحب این همه مراتع است نباید گرانی گوشت داشته باشد و مردمش در صف گوشت و مرغ باشند. مراتع را باید احیا کرد و برای بازسازی آن فکری داشته باشیم. این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: تمام ظرفیت ها را داریم ولی متاسفانه شاهد آن هستیم که پیاز روی دست کشاورزان می ماند. و پیازی که تولید داخلی است و سرمایه ملی محسوب می شود را باید دور بریزیم. وزارت جهاد کشاورزی می خواست این پیاز را 590 تومان بخرد. ولی مسأله را رها کرد. ما مدیرانی داریم که برنامه ریزی درست و اصولی ندارند. برنامه ریزی مؤثر و کارآمد اطلاعات و سواد می خواهد که در اغلب مدیران دیده نمی شود. شما می گویید نیروی متخصص در حوزه کشاورزی برای ارتقای تولید نداریم؛ من می گویم فارغ التحصیلان رشته کشاورزی بیکار هستند. هیچ توجهی به نخبگان و صنعت گران توانمند در حوزه کشاورزی نمی شود. مگر می شود با تولید شوخی کرد و آن را به بازی گرفت. تولید یعنی برنامه ریزی، یعنی بدانیم تقاضا در بازار چیست و براساس آن بستر را برای عرضه فراهم کنیم. این بند در هیچ جای این مملکت دیده نشود که اگر دیده شود آن وقت مردم در صف نمی روند و مجبور نمی شویم سرمایه و تولید ملی را دور بریزیم.