سریال اشتباهات دولت نخست‌وزير هند و گسترش همه‌گیری

سلامت نیوز:سه ماه پیش مقام های ارشد هندی در جهانی موازی در حال شکست دادن ویروس کرونا بودند. نارندرا مودی ، نخست وزیر هند، در اواخر ژانویه نگرانی از وقوع سونامی کرونا در این کشور را بی اساس می دانست. به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق، مودی ادعا می کرد که هند نه تنها کرونا را شکست داده بلکه زیرساخت های لازم برای تقویت نظامی بهداشتی این کشور را هم آماده کرده است. حدود یک ماه بعد از این ادعاهای دور از واقعیت مودی، هارش واردهان ، وزیر بهداشت دولت او، در مراسم رونمایی از داروی درمان کرونا حضور یافته بود.در همان روزها آمار مبتلایان در هند رو به افزایش بود، اما مسئولان هندی برای تأیید داروی سنتی درمان کرونا از سوی سازمان بهداشت جهانی لحظه شماری می کردند. درنهایت این نهاد بین المللی اعلام کرد که کارایی هیچ داروی سنتی را برای درمان کرونا بررسی یا تأیید نخواهیم کرد . پس از این پاسخ سازمان بهداشت جهانی، سازمان نظام پزشکی هند علیه تبلیغات وزیر بهداشت این کشور برای این دارو بیانیه تندی صادر کرد اما بی پاسخ ماند.روز 21 فوریه حزب حاکم هند بیانیه ای در تمجید از درایت و مدیریت نارندرا مودی، نخست وزیر این کشور، صادر کرد و پیروزی بر همه گیری کرونا را به او و مردم هند تبریک گفت. این ماجرا ادامه یافت و در هفته اول مارس، وزیر بهداشت دولت مودی ادعا کرد که ویروس مهلکی که جهان را به زانو درآورده، در هند به آخر خط رسیده است . سازمان نظام پزشکی هند از این خوش بینی مقام های دولت مودی انتقاد کرد و هشدار داد که این موضع گیری ها می تواند منجر به حس امنیت کاذب در جامعه و گسترش مجدد بیماری شود. اما دولت توجهی به هشدارها نداشت. گردهمایی های انتخاباتی شروع شد. در اواسط ماه مارس، شش استان هند اعلام کردند که با افزایش تعداد مبتلایان روبه رو شده اند. واردهان وزیر بهداشت هند، افزایش مبتلایان را ناشی از بی ملاحظگی و عدم رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مردم دانست و پس از آن هم تصاویر حضور خود در تجمع های انتخاباتی را منتشر و از حضور پرشور مردم تمجید کرد.در اواخر ماه مارس تعداد مبتلایان و قربانیان افزایش قابل توجهی یافته بود، اما مقام های دولتی سرگرم صحبت درباره الگوی هند برای مدیریت همه گیری جهانی کرونا بودند. در زمانی که حکومت های مسئول در دنیا مشغول واکسیناسیون مردم خود با واکسن های تأیید شده بین المللی بودند، دولت مودی جشن صادرات واکسن هندی را برگزار کرد و در همان روزها هم جشن هولی بدون هیچ محدودیتی برگزار شد. خرافه پرستی به جای اقدامات علمی حال با بروز فاجعه در هند و ابتلای 17 میلیون نفری و قربانی شدن حداقل 190 هزار نفر در این کشور و رشد غیرقابل کنترل گونه جهش یافته دیگری از ویروس کرونا در هند، مشخص شده که در ماه های فوریه و مارس کمیته ملی کرونای هند حتی جلسه هم برگزار نکرده است. زمانی که باید برای تقویت و توسعه زیرساخت های درمانی صرف می شد، صرف تبلیغات و جشن زودهنگام برای پایان کرونا شد و در این میان رسانه ها هم به جای نقد عملکرد دولت، نقش ابزار تبلیغاتی را ایفا می کردند.در حال حاضر تمام تخت های بیمارستانی در هند پر شده، کمبود شدید کسپول های اکسیژن بحران را تشدید کرده، دوزهای واکسن در مراکز واکسیناسیون در حال پایان یافتن است و داروخانه ها هم قادر به پاسخ گویی به متقاضیان داروهای ضد ویروس نیستند. فاجعه امروز در هند در حالی رقم خورده که این کشور از موج اول همه گیری در سال گذشته عبور کرده بود و زندگی عادی و فعالیت اقتصادی خود را از سر گرفت و صادرات واکسن را آغاز کرد. اشتباهات متعددی کار را به اینجا کشاند. خرافه پرستی و نمادگرایی هندی ها اینجا هم نمایان بود. پس از پایان موج اول بیماری، نارندرا مودی در سخنرانی تلویزیونی خطاب به مردم کشورش ادعا کرد که اوضاع بحرانی به پایان رسیده و این صفحه سیاه را باید ورق بزنیم. دو هفته بعد از این اظهارات، مودی از مردم خواست تا در ساعت مشخصی از روز لامپ خانه های خود را روشن کنند. خرافه پرستی جایگزین سیاست های مبتنی بر علم در مقابله با بیماری همه گیر شده بود.مودی برای مقابله با همه گیری کرونا هندو های ناسیونالیست را به خدمت گرفت. او ادعا کرد که هند درست همان طور که در 18 روز جنگ حماسی ماهابهاراتا را با پیروزی پشت سر گذاشت، در 21 روز هم در جنگ علیه ویروس کرونا پیروز خواهد شد. این حرف ها بدون هیچ مبنای علمی و قابل سنجشی بیان شد و در واقع یک آرزو بود. آرزویی که هزاران هندی را به کام مرگ می فرستاد. خطای دیگر دولت هند، نادیده گرفتن توصیه های سازمان بهداشت جهانی بود. سازمان بهداشت جهانی از ابتدای بحران همه گیری کرونا، استراتژی مهار را توصیه کرد و از تمام کشورها خواست تا براساس این استراتژی، برنامه های آزمایش، ردیابی تماس ها، قرنطینه و درمان را به طور سختگیرانه اجرا کنند. در حالی که تعداد معدودی از ایالت ها از جمله کرالا (که اولین نمونه ویروس کرونا در هند در 30 ژانویه 2020 در این ایالت ثبت شد)، در ابتدا چنین اقداماتی را با موفقیت اجرا کردند، واکنش مبتدیانه و متناقض دولت مودی منجر به اجرای ناقص این استراتژی در اکثر ایالت های هند شد. تمرکز بیش از حد تمرکز بیش از حد نیز از دیگر اشتباهات دولت مودی بود. اولین قرنطینه سراسری در ماه مارس 2020 و در حالی اجرا شد که اجرای آن تنها چهار ساعت قبل به مردم اطلاع داده شده بود. دولت مرکزی تحت شرایط مبهم قانون بیماری های همه گیر و قانون مدیریت بلایا کنترل همه چیز را در دست گرفت. این امر باعث شد تا دولت برخلاف ساختار فدرال هند سوار بر امور شود. واکنش درست این بود که دولت مرکزی به 28 ایالت هند اختیار دهد تا برای طراحی استراتژی های متناسب با شرایط محلی اقدام کنند. در چنین شرایطی اصلا عجیب نبود که قرنطینه سراسری و سختگیرانه به درستی مدیریت نشود.دولت های ایالتی، مردم و حتی مقام های دولت مرکزی بدون آمادگی قبلی گرفتار قرنطینه شدند. در نتیجه هرج ومرج ناشی از اعلام دیرهنگام قرنطینه در کشوری که حدود 30 میلیون کارگر غیرساکن در آن حضور دارند، بسیاری از کارگران مجبور شدند تا پیاده به شهرهای خود باز گردند و برای تعدادی از آنها طی این مسیر روزها به طول می انجامید. گزارش شده که نزدیک به 200 نفر در مسیر کشته شده اند. حدود پنج میلیون کسب و کار کوچک تعطیل شدند و دیگر نتوانستند فعالیت خود را از سر بگیرند و اکنون بی کاری در هند به بالاترین سطح ثبت شده رسیده است. با خارج شدن بحران از کنترل، دولت مودی مسئولیت های بیشتری به ایالت ها واگذار کرد اما بودجه کافی برای این مسئولیت های جدید درنظر گرفته نشده بود. دولت های ایالتی برای بسیج پزشکان، پرستاران، کارمندان بهداشت، کیت های آزمایش، وسایل حفاظت شخصی، تخت های بیمارستان، ونتیلاتورها، سیلندرهای اکسیژن و داروها برای مبارزه با بیماری همه گیر تلاش می کردند. دولت مرکزی هم مبلغ هنگفتی برای یک صندوق حمایتی جدید به نام PM-CARES در نظر گرفت، اما تا به امروز هیچ مقامی درباره میزان پول موجود در این صندوق و محل تخصیص منابع آن اطلاع رسانی نکرده است. به باور تحلیلگران، با اینکه هند حدود 60 درصد واکسن های جهان را تولید می کند اما پیگیری دیپلماسی واکسنی از سوی دولت مودی امری نابخردانه بود. زمانی که هنوز مردم داخل هند نیاز مبرمی به واکسن دارند و بیماری در کشور شدت گرفته، این رویکرد دولت هم مانند دیگر اقداماتش هوشمندانه نبود. رهبری جهانی باید از داخل کشور آغاز شود؛ نمی توان مدعی رهبری جهانی بود اما در داخل کشور، ظرفیت گورستان ها و کوره های سوزاندن جسد پر شده باشد.